Koudak

[koh]

محسن ابراهیمی

آخرین آمار یونیسف:

کودکان بی خانمان: ۶۴۰ میلیون

کودکان محروم از بهداشت:۵۰۰ میلیون

کودکان محروم از آب سالم: ۴۰۰ میلیون

کودکان محروم از تحصیل: ۳۰۰ میلیون

کودکان محروم از خدمات درمانی:۲۷۰ میلیون

کودکانی که هرگز روی مدرسه ندیده اند: ۱۴۰ میلیون

کودکان گرسنه:۹۰ میلیون

و ... به این آمار هنوز میتوان اضافه کرد: کودکان فاقد بیمه درمانی، فقط در آمریکا، ۱۰ میلون کودک. کودکانی که در سال ۲۰۲۰ گرسنه خواهند خوابید. فقط در آسیای جنوب شرقی، چهل درصد کل کودکان. (پیش بینی بانک جهانی).

و هنوز میتوان اضافه کرد: کودکان کارتن خواب خیابانهای برزیل، همان کودکانی که از ترس جوخه های مرگ دولتی شبها در فاضلابهای شهر "میخوابند". کودکانی که برای تن فروشی شکار میشوند. کودکانی که اندامهای بدنشان در بازار آزاد سرمایه معامله میشوند. کودکانی که توسط میلیشاهای مسلح قومی و مذهبی از روستاهای آفریقا دزدیده میشوند و به آدمکشی وادار میشوند. کودکانی که در همان لحظه تولد در گوشه ای دورافتاده پرت میشوند.

و باز هم میتوان اضافه کرد: کودکانی که خشم "خدا" هیچ لحظه دست از سرشان برنمیدارد. کودکانی که یک بار توسط سرمایه له شده اند و بار دیگر توسط خدا له میشوند. کودکان سونامی، کودکان زلزله، کودکان سیل و طوفان. سونامی در آسیای جنوب شرقی، ۵ هزار کودک را یکباره به کام مرگ کشاند و ۱ میلیون و ۵۰۰ هزار کودک را آواره کرد. و دهها هزار بازمانده بی سرپرست را به امان بازار قاچاقچیان کودک دنیای سرمایه داری رها کرد.

و باز هم میتوان اضافه کرد: کودکانی که در ایران و افغانستان و عراق و سودان و پاکستان و ... توسط اراذل خدا و سرمایه، رسما و علنا و قانونا قربانی میشوند. کودکانی که توسط جهادگران مقدس جنبش اسلامی مستقیما به بهشت میروند! کودکانی که روی مینهای خمینی و باند اسلامیش "روانه بهشت" شدند. کودکانی که علمای فاسد اسلام و سرمایه برایشان عقد میخوانند و بنا بر سنت پیغمبرشان به خانه های تجاوز روانه میکنند. کودکان پلاستیک جمع کن که هزار هزار در زباله دانهای تهران دنبال نان شبشان هستند. (اخیرا این کودکان مشمول الطاف الهی شده اند و وزارت رفاه و تامین اجتماعی حکومت اسلامی، لولیدن شبانه روزی در میان زباله ها را به عنوان یک شغل برسمیت شناخته است!) کودکانی که بادبادکهایشان توسط طالبان مصادره شد تا برای تماشای سنگسار مادرانشان حاضر شوند!

و ... در میان این دنیای غمزده ای که سرمایه و خدا برای کودکان فراهم کرده است لحظات شورانگیز مراسم روز کودک در تهران و سنندج و شهرهای دیگر را میبینیم. کودکانی که در پارک سپیدار سنندج جمع شدند و با صدای بلند اعلام کردند "کودکان مقدمند".

این کودکان را میتوان و باید از زیر دست و پای سرمایه و خدا و امامانش نجات داد. باید دنیا را بر سر کسانی که جهان را بر سرکودکان خراب کرده اند خراب کرد. باید دنیای بهتر کودکان را بر پا کرد.

[BadJens]

Koh-e gerami, moteasefaneh vaz'iate koodakan dar pahneye jahani chehreye khoshi nadareh amma khob tebghe aamaari keh shoma neveshti 2340 million(2.34 milliard) az jam'iate donya ro koodakan tashkil midan, va baz tebghe hamoon neveshteh bayad koodakane digari ro ham be in aamaar ezafeh kard. Natijeh in misheh keh nimi az jam'iyate donya ro koodakan tashkil midan(kamo ya bish). Agar in aamaar dorost basheh, shayad kesani keh haghe koodakan ro zire paa mizaran tak take khode maa bashim keh be roshde jam'iyat ensan dar donya tavvajoh nadarim. Koreh zamin nemitooneh javabgooye in hameh adam basheh keh har rooz ham te'dadeshoon bishtar misheh.

http://www.ibiblio.org/lunarbin/worldpop

[koh]

Badjens jan hameye adamha be noi deldard daran, yeki az porkhori , yeki ham az zoore gorosnagi .

[BadJens]

Sad but true, kaash hameh az porkhori deldard migereftan.

There were four people named "Everybody", "Somebody", "Anybody" and "Nobody".

There was an important job to be done, and Everybody was asked to do it. Everybody was sure Somebody would do it. Anybody could have done it, but Nobody did it.

Somebody got angry because it was Everybody's job. Everybody thought Anybody could do it, but Nobody realized that Everybody wouldn't do it. It ended up that Every body blamed Somebody when Nobody did what Anybody could have done.