Honarmani ke Az in Donya Raftan

[jjbb]

*

[jjbb]

[jjbb]

آخرين روز آخرين ماه پاييز اما بي*رحمانه همچنان برگ*هايي را از درخت هنر ايران جدا مي*كرد.

ناصر عبداللهي، خواننده* و آهنگساز 29 آذر ماه در سن 37 سالگي به ديار باقي شتافت. او به دليل از كار افتادن كليه* در بيمارستان بستري شد؛ به كما رفت و بعد از چند روز به بيمارستان شهيد محمدي بندرعباس منتقل و در بخش ICU اين بيمارستان بستري شد و با انتقال به تهران درگذشت.

عبداللهي اهل بندرعباس بود و تحصيلاتش را هم در همين شهر گذراند و فعاليت*هاي هنري خود را از سال*هاي نوجواني در صدا و سيما و حوزه هنري سازمان تبليغات اسلامي و امو تربيتي استان هرمزگان آغاز كرد.

برادر بزرگش - محمدطيب عبداللهي، رضا روضه خوان و احمد تهدي از جمله استادان او بودند. او سال 1375 از بندر عباس به تهران آمد و با خوانندن ترانه*اي به نام "ناصريا" به شهرت مردم دست يافت. آلبوم*هاي "عشق است "، "دوستت دارم "، "غزلك" و "بوي شرجي" از او به يادگار مانده است. او هم*چنين ترانه*هايي را درباره ائمه*ي اطهار (ع) اجرا كرده كه از معروف*ترين آن*ها مي*توان به "يا فاطمه بنت نبي" اشاره كرد.

زمستان 85 اما با در خاك كشيدن هفت دهه قلم*زني ايران همراه شد.

استاد حسن خواجه شيراني، قلمزن نامي ايران، 79 سال پيش در محله مسجد جامع اصفهان چشم به جهان گشود و در اوج ناباوري به*دليل عوارض ناشي از سكته*ي مغزي 11 دي*ماه در تهران درگذشت.

اين استاد اصفهاني كه شاهكارهاي دست او بر در و ضريح حرم مطهر اميرالمومنين (ع)، امام حسين(ع)، حضرت عباس (ع) و امام موسي کاظم (ع)، ماندگار شده است، بيش از 30 سال پيش راهي عراق شد و با اقامتي چند ماهه ضريح و حرم ائمه* در كربلا، سامرا و نجف اشرف را قلم*زني كرد. شيراني 70 سال آثار شاخصي را در سبك*هاي مختلف قلم*زني از سلجوقي، اسليمي، خطايي تا گل*ومرغ و شاه*عباسي و قجري، بر سينه فلز حك كرده است. آثارش در موزه*هاي مختلف تهران و اصفهان و اسپانيا و فرانسه، مالزي نگهداري مي*شوند.

ده روز بعد، آخرين بازمانده*ي نقاشي قهوه*خانه*اي بر ديوار حك شد.

حسن اسماعيل*زاده معروف به استاد چليپا، يكي از آخرين بازماندگان نسل هنرمند نقاشي قهوه*خانه*يي ايران، 21 بهمن ماه امسال و در سن 82 سالگي ، به*خاطر عوارض ناشي از كهولت سن در تهران درگذشت.

استاد حسن اسماعيل*زاده - چليپا -، در سال 1303 در شهر زنجان متولد شد و در هفت سالگي مادرش او را به شاگردي به استاد محمد مدبر سپرد. او تابلوهاي بسياري در زمينه*ي حماسه*هاي مذهبي، ملي و موضوع*هاي رزمي و بزمي کشيده است. در آثار اسماعيل*زاده، رنگ*هاي تلخ و تيره مانند قهوه*يي بيش از رنگ*هاي ديگر به*چشم مي*خورند.

وي مدت*ها بود به*خاطر ضعف بينايي در خانه*اش طراحي مي*كرد و تا پايان حياتش، برپايى نمايشگاه*هاى متعدد انفرادى و شركت در چند نمايشگاه جمعى داخلى و خارجى از جمله نمايشگاه*هايى در خانه*ي آفتاب، موزه*ي هنرهاى معاصر تهران، نگارخانه*ي سعدآباد، فرهنگسراى ارسباران، خانه*ي هنرهاى ايرانى، موزه*ي نقاشى پشت شيشه، فرهنگسراى نياوران، مجموعه*ي فرهنگى هنرى صبا، فرهنگسراى بهمن، فرهنگسراى خاوران و يك نمايشگاه جمعى در آلمان را در كارنامه*ي كاري*اش ثبت كرد.

بهمن*ماه اما پرويز ياحقي، نوازنده*ي پيشكسوت ويولن را در سن 79 سالگي با خود برد.

اين هنرمند عرصه موسيقي، قطعات زيباي ويولن را در آهنگ*هاي گل*ها به*جاي گذاشته است.

پرويز ياحقي در طول 60 سال حيات هنري*اش در احياي هنر موسيقي اصيل و سنتي ايران و زنده*كردن گوشه*هاي غني دستگاه*هاي آن و نماياندن نقش ويولن در ساز سلو و تك*نوازي، سبكي ابتكاري و بديع داشته و سهم چشم*گيري را از اين سبك به*خود اختصاص داده است.

از شاهكارهاي اين هنرمند خلاق، ساختن و اجراي چهار مضراب*هاي مختلف در قطعات موسيقي ايران است و چيره*دستي او در هنر آهنگ*سازي و تنظيم اركستر براي آهنگ*هاي ايراني كه در طول بيش از 25 سال اخير، موثرترين و شيواترين ترانه*ها و قطعات آهنگين را از خود به يادگار گذاشته است.

"پرويز صديقي پارسي" معروف به پرويز ياحقي در سال 1315 شمسي در تهران خيابان صفي*علي*شاه تولد يافت و پدرش از مردان تحصيل*كرده زمان خود بود. او كه در دوران كودكي نزد دايي*اش زندگي مي*كرد، هنرمندي خود را مديون استاد حسين ياحقي است. پرويز ياحقي از اوان كودكي و نوجواني با اساتيد موسيقي چون ابوالحسن صبا، مرتضي محجوبي، علي*اكبر شهنازي وغيره آشنا شد و به مدت دو سال نزد استاد صبا به فراگيري رديف*ها اشتغال يافت.

او به*عنوان نوازنده خردسال در برنامه*هاي راديو، قطعاتي را اجرا كرد و تا 18 سالگي همكاريش با راديو ادامه داشت.

محمد بهارلو، نوازنده*ي پيشكسوت ويلن هم بهمن ماه امسال بر اثر عارضه قلبي درگذشت.

مرگ زودهنگام خالق رازها، نشانه*ها و استعاره*ها هم جامعه*ي هنرهاي تجسمي و اهالي ادبيات را اندوهگين كرد.

عليرضا اسپهبد، هنرمند نقاش و گرافيست معاصر، صبح يكي از روزهاي اسفندماه با ايست قلبي در تهران درگذشت.

دلتنگي، انزوا و چيره*دستي اين هنرمند نقاش معاصر طي سالهاي اخير او را مجبور كرد كه هنوز پنجمين دهه*ي زندگي*اش را به*نيمه نرسانده با ايست قلبي به آن بدرود بگويد.

در انبوه مخابره*ي اخبار پايان سال، خبر آوردند كه رسول ملاقلي*پور پنج*شنبه 15 اسفند كه براي نوشتن آخرين فيلم*نامه*اش - عصر روز دهم در شمال كشور به*سر مي*برد، به*دليل عارضه*ي قلبي درگذشت. مرگ او جامعه*ي سينمايي و فرهنگي كشور را با بهت و حيرت مرگ روبرو كرد.

كارگردان ميم مثل مادر، متولد 1334 بود و آخرين ساخته*ي وي با نام "ميم مثل مادر" از فيلم*هاي مطرح اكران شده بود. فيلم*هاي كوتاه او "شاه كوچك"، "فتح*المبين" و "سقاي تشنه لب" است. "پرواز در شب"، "بلمي به*سوي ساحل"، "افق"، "سفر به چزابه"، "تا آخرين نفس"، "كمكم كن"، "قارچ سمي"، "مزرعه پدري"، "هيوا"، "ميم مثل مادر"، "نسل سوخته" از جمله آثار بلند سينمايي اوست.

سال به پايان نرسيده كه همين روزهاي آخر هم خبر رسيد كه خسرو شايگان، پيشكسوت 74 ساله*ي دوبله*ي ايران 20 اسفند ماه درگذشت. او مدت ها در بستر بيماري سرطان به*سر مي*برد. وي كارشناس رشته ادبيات فارسي بود اما كار حرفه*يي دوبله را از سال 1336 آغاز كرده بود. بازي در تئاتر از 1334، بازي در سينما 1347( گناه مادر) از فعاليت*هاي ديگر وي بوده است. فيلم*هاي بيلياردباز، کازابلانکا، بدنام، هفت دلاور، قصر يخ، سريال گرگ*ها، سال*هاي دور از خانه، مدير دوبلاژ سري فيلم*هاي دي دي و يک قتل کوچک در كارنامه*ي دوبله*هاي او ثبت شدند.

اين سال گذشت، اما به*گفته*ي بزرگي " ... دنيا يك* آزمايشگاه* بزرگ* است،* در آزمايشگاه* بايد بيشتر فكر كرد، نه* تماشا."